Αποτελείται από το επίμηκες πέτρινο κτίριο του σταθμού, που είναι διώροφο στο κέντρο και έχει εκατέρωθεν δύο μονώροφα τμήματα και από το μεγάλο υπόστεγο, τις αποβάθρες και τις σιδηροδρομικές γραμμές στη δυτική πίσω όψη του. Ο σιδηροδρομικός σταθμός αποτελεί τμήμα ενός από τα σημαντικότερα τεχνικά έργα του 19ου αιώνα, όραμα του Χαριλάου Τρικούπη για τη σύνδεση της πρωτεύουσας και του επινείου της με τα βόρεια σύνορα της χώρας και με τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Ο σταθμός λειτούργησε ως το 2004 και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε, οπότε καταλήφθηκε και βανδαλίστηκε. Όπως εξήγησε ο εκπρόσωπος του ΤΕΕ στο Συμβούλιο Νίκος Νικολαΐδης, ο οποίος είχε διατελέσει στο παρελθόν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της διαχειρίστριας του κτιρίου εταιρείας ΓΑΙΟΣΕ, το κτίριο ανακαινίστηκε ευρύτατα με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε και έγιναν αρκετές επεμβάσεις στο εσωτερικό του.
«Δεν χρησιμοποιήθηκε όμως ποτέ, γιατί η ανακαίνισή του ολοκληρώθηκε έναν χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς, το 2005», παρατήρησε ο κ. Νικολαΐδης. Στη συνέχεια, η αναστολή λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου Πελοποννήσου, τμήμα του οποίου αποτέλεσε ο συγκεκριμένος σταθμός, οδήγησε στην περαιτέρω εγκατάλειψή του.
Ο ίδιος χαρακτήρισε το κτίριο «αξιόλογο», που βρίσκεται «σε μια «καυτή» τοποθεσία με αρχαία ευρήματα και κοντά στην περιοχή όπου σχεδιάζεται η πολιτιστική ανάπλαση του Πειραιά», γι” αυτό και, όπως αποκάλυψε, «ο σταθμός δεχόταν πολλές πιέσεις για τη μελλοντική εκμετάλλευσή του».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
