Δεν ξέρω σε πόσους από εσάς ήρθε η έμπνευση να κάτσουν να ακούσουν λίγο από τη συζήτηση για το προϋπολογισμό. στην Βουλή. Το τι πα@@@@@α ακούγεται, δεν λέγεται.
Μου έκαναν εντύπωση πολλοί, θα μείνω όμως σε δύο. Έναν ‘’αριστερόστροφο’’ ο οποίος μετά από μια βαρύγδουπη οικονομική ανάλυση, κατέληξε σε ένα πομπώδες ερώτημα.
‘’ Μπορεί κάποιος της κυβέρνησης να απαντήσει πώς είναι δυνατόν το 2009 που το χρέος ήταν στα 129% του ΑΕΠ να μην ήταν βιώσιμο, και τώρα που είναι στα 177% εσείς να υποστηρίζετε ότι είναι βιώσιμο; ‘’
Δεν ξέρω εάν του απάντησε κάποιος
κύριος της κυβέρνησης, γιατί έκανα zapping. Ας του το πούμε εμείς να το μάθει, για την επόμενη φορά. Η βιωσιμότητα
ενός χρέους δεν εξαρτάται από το ύψος
του αλλά από το ύψος του κόστους εξυπηρέτησής του σε
σχέση με τις δυνατότητες της οικονομίας. Από το 2009 μέχρι σήμερα
(και πάντοτε σε σχέση με το ΑΕΠ) το χρέος αυξήθηκε σημαντικά όμως το κόστος
εξυπηρέτησής του μειώθηκε σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό (διότι οι τροικανοί μας
δανείζουν με πολύ χαμηλότερο τόκο). Σε αριθμούς, το 2009 που το χρέος μας ήταν
στα 129% του ΑΕΠ οι τόκοι ήταν στα 5,2% του ΑΕΠ, ενώ το 2013 που το χρέος ήταν
στα 175% οι τόκοι ήταν στα 4,0% του ΑΕΠ.Πάμε στη δεύτερη, ‘’δεξιόστροφη’’ αυτή. Με στεντόρεια φωνή διακήρυξε ότι, το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών (εξαγωγές – εισαγωγές) είναι για πρώτη φορά θετικό, πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε μπει σε διαδικασία δυναμικής ανάπτυξης. Αυτή και εάν δεν ήτανε. Δεν της είπε κανείς, ότι ένα τέτοιο ισοζύγιο μπορεί να είναι θετικό, χωρίς καμία ανάπτυξη. Απλά, από την αναγκαστική μείωση (και σωστά για την περίπτωση μας) των εισαγωγών.
Με αυτά και αυτά, θυμήθηκα και ένα από τους παλιούς καθηγητάδες (με όλη τη σημασία του όρου), ο οποίος μας φώναζε. ‘’ Να θυμάστε, εάν γίνεται Λογιστές ένα και ένα κάνουν δύο. Εάν γίνεται Οικονομολόγοι, τότε ένα και ένα κάνουν όσο θέλει ο Πελάτης. ‘’.
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ …..
