Χρόνια
τώρα είχα ένα κρυφό όνειρο. Να με δω με λευκά γένια, προσεγμένη αλογοουρά με μαύρο
πιαστράκι, διαμαντάκι στο αριστερό αυτί, σκουφάκι στο κεφάλι, σακίδιο στη πλάτη
και ελβιέλο, να βολτάρω χαλαρά σε κάποια κεντρική πλατεία της Αθήνας. Μέχρις πρότινος πίστευα
ότι δεν θα εκπληρωνόταν ποτέ και θα παρέμενε όνειρο. Όμως με αυτά και αυτά, αρχίζω και αναθεωρώ.
Και μη ρωτάτε γιατί .....
