Για πολλούς συνδημότες
μας, έχει σημασία πως θα ονομάσουν την
αντίληψη τους είτε για την κάλυψη του
ελεύθερου χρόνου τους, είτε για τον
αγώνα των διεκδικήσεων τους, είτε για
την αντίληψη τους για μια δικαιότερη
κοινωνία.
‘’Η ζωή μου είναι στη
θύρα εφτά’’, θα πει ο φανατικός γαύρος.
‘’Η ζωή μου είναι στο σύλλογο’’, θα
πει η μπασκετμπολίστρια Μαρία του ΦΑΡΟΥ.
Ανήκω στην ‘’Κοινωνία των Πολιτών’’,
θα πει ο αστός φίλος μας, στην προσπάθεια
του να προστατευθεί τόσο από τον άνωθεν
κρατικό αυταρχισμό, όσο και από την
λαϊκή πίεση που προέρχεται από κάτω.
‘’Λαϊκό Κίνημα’’ , θα πει ο άλλος φίλος
μας , ο συνδικαλιστής και ο ενταγμένος
σε κόμματα των ενδοαριστερών πολιτικών
δυνάμεων. ''Να πάνε όλοι στο διάβολο όλοι τους '', θα πούμε όλοι οι υπόλοιποι, αυτοί που πλέον δεν έχουμε διάθεση, χρόνο, λεφτά ή αντοχές συμμετοχής.
Όλα αυτά τα μαζικά
ενδιάμεσα στρώματα, επιδιώκουν να
εμπεδώσουν την αυτόνομη συμμετοχή τους
σε μια σύγχρονη κοινωνία διαφορετικών
συμφερόντων, ανάμεσα στους απλούς
πολίτες και τα κατεστημένα, ανάμεσα
στους κυβερνώμενους και κυβερνώντες. Η Χώρα μας όμως, δεν θα είχε
καταδικαστεί στην σημερινή ταπείνωση
και ξένη οικονομική εξάρτηση, αν τα
ενδιάμεσα αυτά στρώματα, κυρίως στο
πολιτικό επίπεδο, μπορούσαν με την
παρουσία τους και την ενεργό συνταγματική
δράση τους να επιβάλλουν την πυγμή τους
και τον διορθωτικό τους χαρακτήρα στα
θλιβερά αντιλαϊκά μέτρα του αυταρχικού
δικομματισμού. Και το δυστύχημα είναι ότι δεν το βλέπουν ή δεν θέλουν να το δουν, ούτε σήμερα.
Εμείς τι κάνουμε ; Ζητείται Ελπίς ....
