Όταν λοιπόν έγινε το περιβόητο ''κούρεμα'' (PSI), οι τράπεζες και οι θυγατρικές τους που είχαν αγοράσει ομόλογα ελληνικού δημοσίου, υπέστησαν ζημιές συνολικού ύψους 37.7 δις.
Ζήτησαν λοιπόν και πέτυχαν από την τότε κυβέρνηση να συμψηφίσουν αυτές τις ζημίες με τα πιθανά κέρδη που θα έχουν τα επόμενα 30 χρόνια. Με το τρόπο αυτό λοιπόν δεν επρόκειτο να φορολογηθούν για μελλοντικά κέρδη 37.7 δις με αποτέλεσμα να μην αποδώσουν φόρο στο δημόσιο 9.8 δις, υπολογισμένα με συντελεστή φορολόγησης 26%. Αυτά λοιπόν τα 9.8 δις λέγονται Αναβαλλόμενη Φορολογική Απαίτηση.
Τα διεθνή λογιστικά πρότυπα που εφαρμόζουν οι Τράπεζες, αφήνουν το ενδεχόμενο να αναγνωριστεί ένα μικρό μέρος από αυτά ( έως 10%) ως Κεφάλαια. Και είναι μόνο 10%, γιατί δεν μπορεί κανένας να εγγυηθεί την κερδοφορία των τραπεζών σε βάθος χρόνου.
Το Σεπτέμβριο του 2014 το Υπουργείο Οικονομικών πέρασε ''μουλωχτή'' τροπολογία, με την οποία το Ελληνικό Δημόσιο εγγυάται το σύνολο αυτών, δηλαδή τα 9.8 δις, ώστε να περάσουν ως Κεφάλαια των Τραπεζών. Απλά, σε περίπτωση που δεν έχουν κέρδη οι τράπεζες, για να συμψηφιστούν με τις ζημίες, θα βάλει ο Έλληνας φορολογούμενος τα λεφτά και θα πάρει μετοχές !!!
Δεν έφτανε αυτό όμως. Η τροπολογία συμπεριλαμβάνει και τις ζημίες που θα προκληθούν και από τα δάνεια των τραπεζών. Με λίγα λόγια, οι τράπεζες δεν θα πληρώσουν σχεδόν ποτέ φόρους στο δημόσιο αν έχουν κέρδη και αν έχουν ζημίες, θα πληρώσει το Δημόσιο !!!
Καλόοο, έεεεεε ......
Για την ιστορία, κανένα άλλο τέτοιο μέτρο δεν θεσπίστηκε για τους άλλους άτυχους μικρο-ομολογιούχους ή τα ασφαλιστικά ταμεία.
Και για την ιστορία πάλι, ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ δεν ανέδειξε το θέμα, όπως θα έπρεπε. Εκτός και εάν δεν το πήρε χαμπάρι .........
