ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ. ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ?

Δεν χρειάζεται να το έχει σπουδάσει κανείς, για να καταλάβει ότι διαπραγμάτευση είναι η διαδικασία λήψης μιας κοινά αποδεκτής απόφασης από δύο εμπλεκόμενες πλευρές, οι οποίες είχαν αρχικά διατυπώσει διαφορετικές θέσεις ή προτιμήσεις.
Μια οποιαδήποτε διαπραγμάτευση χαρακτηρίζεται ως πετυχημένη, όταν τα ζητήματα ουσίας επιλύονται χωρίς να διαταράσσονται, σε κρίσιμο βαθμό, οι σχέσεις των εμπλεκομένων μερών.

Ίσως αυτό το οποίο δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι οι βασικές στρατηγικές διαπραγμάτευσης, οι οποίες (μέχρις σήμερα) είναι οι εξής  :

Χάνω - Χάνεις (lose-lose): Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι η επίλυση της διαφωνίας σε βάρος και των δύο εμπλεκομένων μερών, αφού δεν ικανοποιούνται πλήρως οι απαιτήσεις κανενός.

 

Κερδίζω - Χάνεις (win-lose): Η επίλυση της διαφωνίας χαρακτηρίζεται από το κέρδος της μίας πλευράς σε βάρος της άλλης. Κάθε ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη ανταγωνίζεται το άλλο, ώστε να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα μέσω της διαπραγμάτευσης. 

 

Κερδίζω – Κερδίζω (win-win): Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι η επίλυση της διαφωνίας, ή η διευθέτηση της σύγκρουσης, με την ικανοποίηση κατά το μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, των απαιτήσεων και των δύο εμπλεκομένων μερών.

Παρακολουθώντας τα της διαπραγμάτευση μεταξύ Κυβέρνησης και εταίρων - δανειστών, πραγματικά δεν ξέρω σε ποια στρατηγική να την εντάξω. Έχω την εντύπωση ότι ο Γιάνης και ο Ευκλείδης, δημιουργούν Σχολή.