''Απαγοητευμένοι'' από τη διαπραγματευτική γραμμή της κυβέρνησης, αρκετοί δανειστές πλέον, τάσσονται υπέρ της σκληρής γραμμής, η οποία (για τους δικούς τους σχεδιασμούς) περιλαμβάνει τα εξής :
-Σκόπιμα
αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις
-Η
Ελλάδα στις 30 Ιουνίου δεν θα έχει να πληρώσει τα 1,53 δισεκ. στο ΔΝΤ
-Η
Ελλάδα θα βρεθεί σε καθεστώς default σε καθεστώς πιστωτικού γεγονότος, θα
κηρύξει στάση πληρωμών.
-Αυτομάτως
θα επιβληθούν capital controls στις τράπεζες
και περιορισμοί στα ATMs.
-
To χρηματιστήριο θα κλείσει και θα επικρατήσει πανικός στις αγορές.
Σε
αυτό το καθεστώς σοκ και με την κοινωνία σε αναβρασμό, η κυβέρνηση θα
υποχρεωθεί να υπογράψει μια εξευτελιστική συμφωνία, πολύ χειρότερη από την τωρινή
πρόταση Juncker.
Από την άλλη οι Έλληνες τραπεζίτες (θέλουν να) αισιοδοξούν μεν, αλλά ξέρουν καλά ότι είναι παθητικοί παρατηρητές των γεγονότων καθώς οι τράπεζες είναι σε ομηρία
ρευστότητας και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να συνδράμουν επιπλέον στην διάσωση
της χώρας. Η
ρευστότητας τις περιορίζει, τα όρια των εντόκων τις περιορίζουν, οι έλεγχοι της
ΕΚΤ τις περιορίζουν. Ξέρουν καλά όμως ότι αν κυριαρχήσει η σκληρή γραμμή μέρους της Γερμανικής πολιτικής ελίτ η Ελλάδα,
οι τράπεζες και η κοινωνία θα έχουν τεράστιο πρόβλημα.
